O CABRÓN DO SECUNDINO
Xosé Carballido Presas.
Ex-alumno do Instituto de Ribadavia
- Señor
Carballido, salga al encerado. Explíquele a sus compañeros las
Leyes de Morgan.
A potente
voz de don Secundino fixo que espertase do meu sopor. Morgan era
para min un personaxe de Agatha Christie ou algo parecido. Optei
por un discreto silencio. Volvín ao pupitre orgulloso da miña
ignorancia, destilando testosterona diante das miñas
compañeiras. Imaxinade a un rapaz atravesado, de dezasete anos,
que por primeira vez comparte aulas con mulleres, logo dunha
primaria e secundaria de rigorosa separación por sexos.
Corría o
curso 1974-75. Cando me preguntaban onde estudaba, respondía cun
lacónico "fora" para evitar dar explicacións, avergonzado
por desprazarme a Ribadavia, eterna vila rival, pois en
Carballiño non había COU. Ribadavia !!! Chimpei tantos
bocadillos de calamares no Bar Ribeiro que as luras chegarían
ata Gomaríz se as puxeramos en fila india. Os meus recordos:
Calamares, partida de cartas e Auto Industrial. E don Secundino,
claro.
Rompendo a
norma non escrita de que nunca se chama dúas veces ao mesmo
alumno, ao día seguinte escoito indignado:
- Señor
Carballido, salga al encerado. Explíquele a sus compañeros las
Leyes de Morgan.
Será cabrón
!!! Salgo. Silencio. Regreso. Baixan lixeiramente os niveis de
testosterona e noto como comeza a subir un calorciño polas
orellas...
O mércores,
por se acaso, levántome ás seis. Taza de Nescafé a pelo. Vou
mirar quen ven sendo o tal Morgan ... alxebra de Boole ...
conxunción ... disxunción ... proba lóxica ... brrrr !!!
Dito e
feito: mércores, encerado; xoves, encerado; venres encerado ...
“Este cabrón do Secundino, vai estragar a miña paradisíaca
vida preuniversitaria” comentaba cos colegas entre arrastre
e arrastre, envolto no fume do Celtas corto. A peor primavera da
miña vida.
Así ata fin
de curso. Tres meses de Nescafé (aínda hoxe non podo probalo,
da sobredose que pillei) para non ocultar o ridículo detrás da
testosterona. De paso, xa que preparaba as matemáticas, comecei
a preparar o resto. Conclusión: por primeira vez na miña vida,
aprobei TODO en xuño (certamente, no francés patinaba bastante,
pero o Celso non quixo manchar o meu incólume expediente, e
agasalloume cun cinquiño raspado)
Meu pai,
que non daba crédito, tivo que chamar ao Instituto para desbotar
unha presunta falsificación do boletín. Aínda faltaba a guinda:
toda a xente de COU do grupo de “Ciencias” do Instituto de
Ribadavia que nos presentamos á Selectividade, aprobamos. Cen
por cento de aprobados!!! Único caso de Galicia! dicían os
xornais.
Un crápula
convertido nun apaixonado das matemáticas, que seguiu os seus
pasos pola enxeñaría e que, durante varios anos, impartiu clases
de apoio de matemáticas a estudantes de COU e universitarios.
Ver para crer! Algo tería que ver “o cabrón do Secundino”.
Pero
quizais o máis importante foi que, por primeira vez na miña
vida, comecei a estudar polo meu orgullo, pola miña dignidade. E
para aprender algo.
O meu
agradecemento, Secundino. Profesor e mestre.
Inicio |
Asociación |
Faite socio |
Actividades |
|
Historia |
Lembranzas e outras |
Email | Enlaces
Volver.